نما های پیشساخته بتن الیافی (GFRC)
سیستم نما های پیشساخته بتن الیافی
طراحی قطعات GFRC وابسته به هندسه و مدول بندی انتخاب شده توسط طراح نما است. همچنین برخی پارامتر های موثر بر طراحی نیز بر انتخاب نوع قطعه موثر است. به طور کلی قطعات GFRC به دو صورت طراحی و تولید میشوند:
قطعات پوسته به همراه قاب پشتیبان
این قطعات شامل پوسته بتنی مسلح به الیاف شیشه به همراه قاب فولادی است. پوسته با فاصله نسبت به قاب پشتیبان قرار دارد و ارتباط آن ها از طریق میلگردهایی (Rod) است که به قاب پشتیبان و پوسته متصل شده اند. در این حالت معمولا ابعاد قطعات بزرگ است و طراح نما می بایست فضای مورد نیاز برای قطعه ( که شامل پوسته، فضای خالی و قاب پشتیبان می شود) را در نظر داشته باشد.
قطعات بدون قاب پشتیبان
قطعات با ابعاد کوچک مانند تایل ها و یا قطعات مشبک نیاز به قاب پشتیبان ندارند. ضخامت بتن الیافی در این قطعات بیش از ضخامت پوسته در حالت قبل است و معمولا به روش پریمیکس تولید میشوند.
اتصال به سازه
زیر سازی مورد نیاز جهت اجرای اتصال بر اساس نوع قطعه، مشخصات ابعادی و وضعیت سازه موجود انتخاب و طراحی می شود. به عنوان مثال برای قطعات بزرگ که ارتفاع آن ها معادل ارتفاع طبقه است می توان اتصالات بالا و پایین قطعه را بر روی المان های سازه ای تراز طبقه اجرا نمود. در غیر اینصورت لازم است شاسی کشی منطبق بر مدول بندی و تعداد اتصالات مورد نیاز، بر روی سازه اجرا شود و سپس اتصال قطعات بر روی شاسی کشی اجرا شود.
نوع و جزئیات اتصال بر اساس نوع قطعه، بارهای وارده، مشخصات سازه و امکان دسترسی جهت نصب، انتخاب و طراحی می شود. در قطعات دارای قاب پشتیبان اتصال به سازه از طریق قاب پشتیبان انجام می شود. و در قطعات بدون قاب پشتیبان، اتصال از طریق ادوات فولادی مدفون در بتن که از قبل در قطعه پیش بینی شده است، صورت میگیرد. اتصالات معمولا از نوع پیچی و جوشی است و در آن از مقاطع فولادی استاندارد یا ساخته شده استفاده میشود.
با توجه به اینکه اجرای نما باید با سازه ساخته شده منطبق باشد، قبل از اقدام به طراحی، اطلاعات سازه اجرا شده برداشت شده و نقشه ازبیلت ساختمان تهیه می شود و پس از آن قطعه گذاری و مدول بندی بر اساس ازبیلت انجام می شود. همچنین در دیتیل اتصالات، امکان آزادی اتصال جهت تامین تلرانس های مجاز پیش بینی میشود.